การพัฒนาหลักสูตรอบรมแบบผสมผสานตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ เพื่อเสริมสร้างทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน สำหรับอาสาสมัครกู้ชีพกู้ภัย
คำสำคัญ:
หลักสูตรอบรมผสมผสาน, ทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์, การช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน, อาสาสมัครกู้ชีพกู้ภัยบทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) พัฒนาหลักสูตรอบรมแบบผสมผสานตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ เพื่อเสริมสร้างทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานฯ ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 (2) เปรียบเทียบคะแนนก่อนและหลังการอบรม (3) เปรียบเทียบคะแนนทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานฯกับคะแนนเกณฑ์ร้อยละ80 และ(4) ศึกษความพึงพอใจของอาสาสมัครกู้ชีพกู้ภัยต่อการอบรม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ อาสาสมัครกู้ชีพกู้ภัย จำนวน 48 คน จากการคัดเลือกแบบเจาะจงตามคุณสมบัติของหลักสูตร วิธีดำเนินการวิจัยแบ่งเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 พัฒนาหลักสูตรให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 และพัฒนาเครื่องมือ พบว่า (1) หลักสูตรที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพเท่ากับ 87.65/88.50 (2) แบบทดสอบวัดความรู้ก่อนและหลังการอบรม ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.76 (3) แบบทดสอบทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานฯ (แบบผู้ช่วยเหลือ 2 คน) และ(4) แบบประเมินความพึงพอใจค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.94 ระยะที่ 2 เก็บรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลดำเนินการระหว่างเดือนกรกฎาคม 2567 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test dependent และ one-sample t-test ผลการวิจัยพบว่า (1) หลักสูตรที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพเท่ากับ 87.65/88.50 สูงกว่าเกณฑ์ 80/80 (2) คะแนนเฉลี่ยหลังอบรมสูงกว่าก่อนอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (3) คะแนนเฉลี่ยทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานฯ หลังอบรมสูงกว่าคะแนนเกณฑ์ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ(4) ระดับความพึงพอใจต่อการอบรมภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (Mean=4.68) โดยสรุป หลักสูตรที่พัฒนาขึ้นมีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ และสามารถนำไปใช้เสริมสร้างทักษะการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานฯอาสาสมัครกู้ชีพกู้ภัยได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้โดยการจัดการเรียนรู้ที่หลากหลายทั้งภาคทฤษฎีรูปแบบออนไลน์ ภาคปฏิบัติออนไซต์ และการใช้สถานการณ์จำลองร่วมกับบทเรียนบนเว็บเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้
เอกสารอ้างอิง
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. แผนหลักการแพทย์ฉุกเฉิน ฉบับที่ 4 พ.ศ.2566-2570 (หลักการและเหตุผล). นนทบุรี: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ; 2565.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. ผลการดำเนินงานตามแผนหลักการแพทย์ฉุกเฉิน ฉบับที่ 3.1 พ.ศ 2562-2564 [อินเทอร์เน็ต]. (สืบค้นเมื่อ 25 ต.ค. 2567]. แหล่งข้อมูล: https://www.niems.go.th/1/upload/migrate/file/256112221455115037_GWJdMn5ejp3gVAdc.pdf
บวร วิทยาชำนาญกุล, โสภณ กฤษณะรังสรรค์. ระบบการดูแลผู้ป่วย. ใน: จริยา สันตติอนันต์, รัชนี แซ่ลี้, วิสุทธิ์ เกตุแก้ว, บรรณาธิการ. คู่มือการช่วยชีวิตขั้นสูงสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ ค.ศ.2020. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพมหานคร: ปัญญมิตรการพิมพ์; 2564. หน้า 18-25.
ปัณณวิชญ์ เบญจวลีย์มาศ, จริยา สันติอนันต์. การศึกษาและการฝึกอบรมการช่วยฟื้นคืนชีพ. ใน: โสภณ กฤษณะรังสรรค์,จริยา สันตติอนันต์, รัชนี แซ่ลี้, บรรณาธิการ. คู่มือการช่วยชีวิตขั้นสูงสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ ค.ศ.2015 (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ปัญญมิตรการพิมพ์; 2562.หน้า 22-9.
Allen. IE, Seaman J. Growing by degrees: online education in the United States, the Sloan Consortium [Internet]. 2007 [cite 2023 Oct 29]Available from: http://www.sloan-c.org/publications/survey/pdf/growing_bydegrees.pdf
สุมาลีชัยเจริญ. การออกแบบการสอน หลักการทฤษฎี สู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2. ขอนแก่น: เพ็ญพรินติ้ง; 2559.
พิเชฐ คูซลธารา. การพัฒนารูปแบบการเรียนแบบผสมผสานและการเรียนรู้แบบยืดหยุ่นเพื่อส่งเสริมการ เรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับผู้ใหญ่วัยทำงาน [อินเทอร์เน็ต]. 2557 [สืบค้นเมื่อ 24 ต.ค. 2566]. แหล่งข้อมูล: http://ir.swu.ac.th/xmlui/bitstream/handle/123456789/4511/Phichet_K.pdf
ยศระวี วายทองตำ. รูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานด้วยวิธีการเรียนรู้แบบนำตัวเองบนเว็บ [อินเทอร์เน็ต].2558 [สืบค้นเมื่อ 26 ต.ค. 2566]. แหล่งข้อมูล: https://tde.thailis.or.th/tdc/browse.phphttps://ssru.academia.edu/RoseMakaramani?swp=tc-au-4373947
จินตวีร์ คล้ายสังข์. การเรียนรู้แบบผสมผสาน (blendedlearning) [อินเทอร์เน็ต]. 2562 (สืบค้นเมื่อ 28 ต.ค. 2566]. แหล่งข้อมูล: http://qa.hcu.ac.th/km/fileup-loads/Blended-learning-2562.pdf
นิรมล ศตวุฒิ. การพัฒนาหลักสูตร curriculum development: CU 710: สรุปกระบวนการพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพมหานคร: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง; 2551
ปัณณวิชญ์ เบญจวลีย์มาศ, จริยา สันติอนันต์. การศึกษาและการฝึกอบรมการช่วยฟื้นคืนชีพ. ใน: จริยา สันตติอนันต์, รัชนี แซ่ลี้, วิสุทธิ์ เกตุแก้ว บรรณาธิการ. คู่มือการช่วยชีวิตขั้นสูงสำหรับบุคลากรทางการแพทย์ ค.ศ. 2020. พิมพ์ ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ปัญญมิตรการพิมพ์; 2564. หน้า 26-35.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. แบบฝึกทักษะการปฏิบัติการแพทย์ฉุกเฉิน สำหรับการฝึกอบรมปฐมพยาบาลและช่วยปฏิบัติการแพทย์ขั้นพื้นฐาน [อินเทอร์เน็ต]. (สีบค้นเมื่อ16 มี.ค. 2565]. แหล่งข้อมูล: http://register.niems.go.th/NIEMS_EDU2/Subwebsite/?id=166
American Heart Association. 2020 American Heart Association guidelines for cardiopulmonary resuscitation and emergency cardiovascular care. Adult basic andadvanced life support [Internet]. 2020 [cited 2024 Apr1]. Available from: https://cpr.heart.org/en/resuscita-tion=science/cpr-and-ecc-guidelines/adult-basic-and-advanced-life-support
อาภรณ์ ภู่วิทยพันธุ์, การประเมินผลการฝึกอบรมบนพื้นฐานcompetency. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ทีคิวพี;2562.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย [อินเทอร์เน็ต].2556 (สืบค้นเมื่อ 25 ต.ค. 2566];5(1):7-19. แหล่งข้อมูล: http://www4.educ.su.ac.th/2013/images/sto-ries/081957-02.pdf
ปราณี หลำเบ็ญสะ. การวัดและการประเมินผลการศึกษา.พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพัฒนาการพิมพ์; 2561.
นิษฐกานต์ แก่นจำปา, วีณา อิศรางกูร ณอยุธยา, สนใจ ไชยบุญเรือง. การพัฒนาโปรแกรมการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐานสำหรับอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ 2563;13(2):414-20.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการแพทย์ฉุกเฉินแห่งประเทศไทย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.