การพัฒนารูปแบบการช่วยฟื้นคืนชีพแบบสัญจร โรงพยาบาลนาดูน จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการพัฒนารูปแบบการช่วยฟื้นคืนชีพแบบสัญจรโรงพยาบาลนาดูน และเพื่อประเมิน ความรู้ ทักษะ และเจตคติของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลนาดูนในการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน กลุ่มเป้าหมายคือ เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลนาดูน จำนวน 136 คน ระยะเวลาในการศึกษา สิงหาคม 2562 ถึงมกราคม 2563 เก็บรวบรวบข้อมูลด้วยแบบทดสอบความรู้ ก่อน/หลังการอบรมการช่วยฟื้นคืนชีพ สังเกตทักษะปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพ แบบสัมภาษณ์ แบบประเมินความพึงพอใจ และ แบบประเมินเจตคติในการช่วยฟื้นคืนชีพ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า สภาพปัญหาและสถานการณ์คือ เจ้าหน้าที่ขาดทักษะและความรู้ในการช่วยฟื้นคืนชีพ เจ้าหน้าที่บางคนยังไม่ผ่านการอบรมการช่วยฟื้นคืนชีพขั้นพื้นฐาน การพัฒนารูปแบบการช่วยฟื้นคืนชีพแบบสัญจรโรงพยาบาลนาดูน ประกอบด้วย (1) สร้างรูปแบบการฝึกอบรมสำหรับทีมกู้ชีวิตของโรงพยาบาลนาดูน (2) อบรมเชิงปฏิบัติการใช้แนวปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพ ขั้นพื้นฐานให้กับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลนาดูนทุกคน ความรู้การช่วยฟื้นคืนชีพก่อนการอบรมมีคะแนนเฉลี่ย 4.93 คะแนน และ หลังการอบรมคะแนนเฉลี่ย 8.22 คะแนน การประเมินทักษะปฏิบัติการช่วยฟื้นคืนชีพประเมินทุก 2 เดือน ครั้งที่ 1 ทำถูกต้อง ร้อยละ 80 ครั้งที่ 2 ร้อยละ 90 และครั้งที่ 3 ร้อยละ 98 การประเมินความพึงพอใจ พบมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการอบรมแบบ สัญจรมากที่สุด ร้อยละ 90 ด้านการเตรียมตัว/การถ่ายทอดความรู้ของวิทยากร ร้อยละ 89.85 การประเมินแบบวัดเจตคติต่อการ ช่วยฟื้นคืนชีพด้านบวกพบว่าการช่วยฟื้นคืนชีพเป็นสิ่งที่ประชาชนทุกคนควรรู้และต้องปฏิบัติได้ ถ้ามีความรู้เรื่องการช่วยฟื้นคืนชีพ ทุกคนก็จะมีความมั่นใจและสามารถปฏิบัติได้