ประสิทธิผลของยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกากับยาคาลาไมน์โลชันในการรักษาอาการคันทางผิวหนัง

ผู้แต่ง

  • วิลาสินี หงสนันทน์ สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดสุโขทัย

คำสำคัญ:

เพกา, คาลาไมน์, อาการคัน, อาการคันทางผิวหนัง

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง แบบสุ่มปกปิดด้านเดียว วัตถุประสงค์การวิจัย คือ เพื่อศึกษาประสิทธิผลของยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกาในการลดอาการคันทางผิวหนังเปรียบเทียบกับยาคาลาไมน์โลชัน นำกลุ่มตัวอย่าง 80 คน มาสุ่มแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 40 คน ได้แก่ กลุ่มที่ได้รับการใช้ยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกาและกลุ่มที่ได้รับยาคาลาไมน์โลชัน ก่อนการทดลองผู้วิจัยเก็บข้อมูลด้วยแบบประเมินอาการคันทางผิวหนัง จากนั้นทำการทดสอบการระคายเคืองและสังเกตอาการหลังทายา 30 นาที  และให้กลุ่มตัวอย่างทายาที่ตนเองได้รับ เช้า กลางวัน และเย็น เป็นเวลา 7 วัน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบประเมินอาการคันทางผิวหนังที่ระยะเวลา 30 นาที 1 ชั่วโมง 1 วัน 3 วัน และ 7 วัน ในทั้ง 2 กลุ่ม วิเคราะห์ค่าเฉลี่ยคะแนนอาการคันทางผิวหนังระหว่างกลุ่มที่ใช้ยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกาและกลุ่มที่ใช้ยาคาลาไมน์โลชัน หลังการรักษาช่วงระยะเวลาต่าง ๆ ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลองพบว่ากลุ่มที่ใช้ยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกามีค่าเฉลี่ยคะแนนอาการคันทางผิวหนังน้อยกว่ากลุ่มที่ใช้ยาคาลาไมน์โลชันที่ 30 นาที 1 ชั่วโมง และ 1 วัน ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่ในวันที่ 3 และ วันที่ 7 ไม่แตกต่างกัน สรุปผลได้ว่า ยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกาสามารถลดอาการคันในผู้ที่มีอาการคันทางผิวหนังได้ โดยลดอาการคันทางผิวหนังได้มากกว่ายาคาลาไมน์โลชันภายใน 1 วัน และค่าเฉลี่ยความพึงพอใจของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกัน

เอกสารอ้างอิง

กรมการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก. (2566). รายงานประจำปี 2566: การส่งเสริมการใช้สมุนไพร ในชุมชน. กระทรวงสาธารณสุข. กรมประชาสัมพันธ์. 2566.

กรมการแพทย์แผนไทยฯ คาดปี 66 มูลค่าการบริโภคผลิตภัณฑ์สมุนไพรใน ประเทศเพิ่มขึ้นกว่า 5 หมื่นล้านบาท พร้อมเดินหน้าส่งเสริมผู้ประกอบการผลิตภัณธ์สมุนไพร ให้ มีศักยภาพด้านการผลิตและการตลาด. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2567 จาก https://www.prd.go.th/th/content/category/detail/id/9/iid/182851

กองผลิตภัณฑ์สมุนไพร. (2566). บัญชียาหลักแห่งชาติด้านสมุนไพร พ.ศ.2566 (พิมพ์ครั้งที่ 1). บริษัทมินนี่กรุ๊ป จำกัด.

กองสมุนไพรเพื่อเศรษฐกิจ. (2566). แผนปฎิบัติการด้านสมุนไพรแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ.2566-2570. กรมการแพทย์แผนไทย.

คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (2562). เพกา. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2567 จาก https://phar.ubu.ac.th/herb-DetailPhargarden/84

จีรเดช มโนสร้อย, วรพงษ์ กิจดำรงธรรม, ปราโมทย์ เสถียรรัตน์, และ อรัญญา มโนสร้อย. (2553). การ ทดสอบความเป็นพิษแบบเฉียบพลันของสารสกัดตำรับยารักษาโรคมะเร็งที่คัดเลือกจากฐานข้อมูล ตำรายาสมุนไพรไทย. วารสารการแพทย์แผนไทย และการแพทย์ทางเลือก, 8(2), 54-57.

ปฐมา จันทรพล, อำพล บุญเพียร , ฐิติมาพร แสงจันทร์, และ ณัฐศจี พุกสุข. (2566). การทบทวน วรรณกรรมตํารับยาสมุนไพรรักษาโรคผิวหนังของภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย. วารสารแพทย์ แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก, 21(1), 175-185.

ฝันฝ้าย สมเกียรติ และ อนันต์ เชื้อสุวรรณ. (2566). การศึกษาแบบสุ่มและมีกลุ่มเปรียบเทียบแบบอำพราง สองฝ่ายของประสิทธิผลและความปลอดภัย ของซิงค์ซัลเฟตแบบรับประทานในการลดอาการคัน ในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะสุดท้าย. วารสารแพทย์สารทหารอากาศ, 68(2), 17-31.

พนัชญา ขันติจิตร, นิโรบล กนกสุนทรรัตน์, และ บัวหลวง สำแดงฤทธิ์. (2557). อาการคันตามผิวหนัง กลวิธีการจัดการอาการ และผลลัพธ์ของการจัดการอาการตามการรับรู้ของผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดี. วารสารสมาคมพยาบาลฯสาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 31(1), 34-42.

สำนักข่าวออนไลน์ Hfocus. (2567). กรมแพทย์แผนไทยเคาะ 57 จังหวัด ประกาศสมุนไพรอัตลักษณ์ประจำ จังหวัด. สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2567 จากhttps://www.hfocus.org/content/2024/04/30148

สดุดี รัตนจรัสโรจน์, วารุณี จิรวัฒนาพงศ์, ณัฐพร พลแสน, นิธิดา พลโคตร, ยุวดี เมตตาเมธา, ศักดิ์วิชัย อ่อนทอง และ ประถม ทองศรีรักษ์. (2563). ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระและปกป้องเซลล์ประสาทของสารสกัดจากเปลือกต้นเพกาในเซลล์ประสาทเพาะเลี้ยง. วารสารกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์, 62(4), 305-329.

อาจินต์ สงทับ. (2565). การศึกษาทางวิทยาการระบาด. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.

Chaudhary, A., Singh, N., & Tiwari, V. (2018). Pharmacological significance of Oroxylum indicum: A review. Journal of Pharmacy & Bioallied Sciences, 10(2), 57-65.

Jang, M. H., Lee, S. H., Kim, H., & Cho, J. Y. (2020). Anti-inflammatory effects of Oroxylum indicum in vitro and in vivo. International Journal of Molecular Sciences, 21(12), 4238.

Ngamjarus C., & Chongsuvivatwong V. (2016). n4Studies: Sample Size Calculation for an Epide-miological Study on a Smart Device. Siriraj Medical Journal, 68, 160-170.

Rakha, A., Umar, N., Rabail, R., Butt, M. S., Kieliszek, M., Hassoun, A., & Aadil, R. M. (2022). Anti-inflammatory and anti-allergic potential of dietary flavonoids. Biomedicine & Pharmacotherapy, 156, 113945.

Thamlikitkul, V. (2020). Overview of herbal medicine use in Thailand. Thai Journal of Pharmacology, 42(3), 10-20.

Trang, D. H. T., & Son, H. L. (2017). Assessment of anti-atopic dermatitis activity of Oroxylum indicum extract incorporated cream. Journal of Pharmaceutical Research International, 17(6), 1-11.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-11-28

รูปแบบการอ้างอิง

หงสนันทน์ ว. (2025). ประสิทธิผลของยาน้ำใช้ภายนอกจากเพกากับยาคาลาไมน์โลชันในการรักษาอาการคันทางผิวหนัง. วารสารวิจัยนวัตกรรมและหลักฐานเชิงประจักษ์ทางสุขภาพ, 4(2), 55–66. สืบค้น จาก https://he03.tci-thaijo.org/index.php/PBRI/article/view/4074

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย