Education and Training for EMS Personnel in Thailand
DOI:
https://doi.org/10.14456/jemst.2022.19Keywords:
Education and training, Personnel, CurriculumsAbstract
Emergency medical services (EMS) personnel was one of the important components of emergency medical service (EMS) system. At the beginning, EMS was operated by volunteers to relieve suffering of the citizens. There was no leading agency that was clearly responsible for managing EMS. Then, the EMS system has been systematically developed. In term of EMS personnel development, EMS curriculums and training courses for EMS personnel were set up and continuously developed in order that the EMS personnel could apply knowledge and skills to provide medical intervention to patients appropriately. Currently, Emergency Medicine Act B.E. 2551 has been enacted. This Act contains the definition of EMS personnel: “Operators” mean the persons whose missions are perform work related to emergency medical services as designated by the Emergency Medical Services Committee. It also stipulates rules for EMS agency, curriculum accreditation and EMS curriculum certified towards systematic development of EMS personnel including monitoring any kind of activities relating to EMS. Thus, standardized operators would be able to save lives of emergency patients in accordance with the purpose of Emergency Medicine Act B.E. 2551.
References
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. แผนหลักการแพทย์ฉุกเฉิน ฉบับที่ 4 (2566-2570). นนทบุรี: สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ; 2565.
วิภาดา วิจักขณาลัญฉ์. ระบบการพัฒนาบุคลากรในระบบการแพทย์ฉุกเฉิน. ใน: ธีระ ศิริสมุด, พรทิพย์ วชิรดิลก, ชนนิกานต์ สิงห์พยัคฆ์, บรรณาธิการ. รายงานประจำปี 2558 สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: อัลติเมทพริ้นติ้ง; 2559. หน้า 30-3.
กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือวิทยากรหลักสูตรการปฐมพยาบาลและการเคลื่อนย้ายขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: แอลทีเพรส; 2547.
สำนักงานระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉิน กระทรวงสาธารณสุข. คู่มือวิทยากรหลักสูตรเวชกรฉุกเฉินระดับพื้นฐาน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: เอ็นทีเพลส; 2548
สำนักงานระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉิน กระทรวงสาธารณสุข . คู่มือการจัดระบบบรการการแพทย์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: แอลทีเพลส;2548.
พระราชบัญญติการแพทย์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2551. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 125, ตอนที่ 44 ก (ลงวันที่ 6 มีนาคม 2551).
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. กฎหมาย ประกาศ หลักเกณฑ์ เงื่อนไข เกณฑ์และวิธีการเกี่ยวกับการศึกษาฝึกอบรมและการให้ประกาศนียบัตรผู้ปฏิบัติการฉุกเฉิน. กรุงเทพมหานคร: อัลติเมทพริ้นติ้ง; 2560.
ประกาศสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ เรื่อง หลักสูตรหลักการฝึกอบรมช่วยอำนวยการ พ.ศ.2558 [อินเทอร์เน็ต]. 2558. [สืบค้นเมื่อ 1 ส.ค. 2565]. แหล่งข้อมูล: https://www.niems.go.th/1/Ebook?group=10&data_per_page=10&page=9
ประกาศคณะกรรมการการแพทย์ฉุกเฉิน เรื่อง การให้ประกาศนียบัตรและการปฏิบัติการฉุกเฉินของผู้ปฏิบัติการ พ.ศ. 2554. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 128, ตอนพิเศษ 131ง (ลงวันที่ 4 พฤศจิกายน 2554).
ข้อบังคับคณะกรรมการการแพทย์ฉุกเฉิน ว่าด้วยการกำหนดผู้ปฏิบัติการ การรับรององค์กรและหลักสูตรการศึกษาหรือฝึกอบรมผู้ปฏิบัติการและการให้ประกาศนียบัตรหรือเครื่องหมายวิทยฐานะแก่ผู้ผ่านการศึกษาหรือฝึกอบรม พ.ศ. 2563. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 137, ตอนพิเศษ 96ง (ลงวันที่ 24 เมษายน 2563).
ประกาศคณะกรรมการการแพทย์ฉุกเฉิน เรื่อง เกณฑ์มาตรฐานคุณวุฒิฉุกเฉินการแพทย์ (มคฉ.1) พ.ศ.2565.ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 139, ตอนพิเศษ 106 ง (ลงวันที่ 11 พฤษภาคม 2565).
พระราชกฤษฎีกากำหนดให้สาขาฉุกเฉินการแพทย์เป็นสาขาการประกอบโรคศิลปะ พ.ศ. 2564. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 138, ตอนที่ 46 ก (ลงวันที่ 13 กรกฎาคม 2564).[อินเทอร์เน็ต]. 2564. [สืบค้นเม่อื 1 ส.ค. 2565]. แหล่งข้อมูล: https://www.niems.go.th/1/Ebook/Detail/13170?group=16
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Emergency Medical Services of Thailand

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.