กรณีศึกษา: ความตระหนักรู้ในตนเองของเยาวชนระดับชั้นมัธยมศึกษาในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ เพื่อสำรวจพฤติกรรมรุนแรง ความถี่ของพฤติกรรมเสริมสร้างความตระหนักรู้ในตนเอง และความตระหนักรู้ในตนเอง ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อความตระหนักรู้ และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมรุนแรง ความถี่ของพฤติกรรมเสริมสร้างความตระหนักรู้ในตนเอง และความตระหนักรู้ในตนเองขอนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 ที่กำลังศึกษาอยู่ในโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา

วัสดุและวิธีการ กรณีศึกษาครั้งนี้เก็บข้อมูลจากผู้สมัครใจเข้าร่วมโครงการวิจัยจำนวน 106 คน ระหว่างเดือนพฤษภาคม - มิถุนายน พ.ศ. 2564 เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสำรวจพฤติกรรมรุนแรง แบบทดสอบระดับความตระหนักรู้ แบบสอบถามความถี่พฤติกรรมเสริมสร้างความตระหนักรู้ในตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา (Descriptive Statistic) สถิติวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression Analysis) และสถิติวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปร (Pearson’s Correlation)

ผล ผู้ตอบแบบสอบถามมีคะแนนพฤติกรรมรุนแรงอยู่ในระดับปกติ (คะแนนเฉลี่ย = 28.95) มีการปฏิบัติพฤติกรรมเสริมสร้างความตระหนักรู้เป็นบางครั้ง (คะแนนเฉลี่ย = 25.07) และมีคะแนนความตระหนักรู้ในตนเองอยู่ในระดับปานกลาง (คะแนนเฉลี่ย = 36.82) โดยพฤติกรรมรุนแรงมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความตระหนักรู้ในตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .561) จากการวิเคราะห์ Generalized Linear Model พบว่าตัวแปรที่มีอำนาจในการทำนายความตระหนักรู้มากที่สุดคือพฤติกรรมของผู้ตอบแบบสอบถาม (Beta = 0.515, p<0.01) และตัวแปรที่มีอำนาจรองลงมาคือเพศของผู้ตอบแบบสอบถาม (Beta = 0.201, p<0.01)

สรุป ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีระดับพฤติกรรมรุนแรงอยู่ในเกณฑ์ปกติ มีความตระหนักรู้ในตนเองระดับปานกลาง และปฏิบัติพฤติกรรมเสริมสร้างความตระหนักรู้ในตนเองเป็นบางครั้ง พบว่าปัจจัยที่ส่งผลต่อความตระหนักรู้ในตนเองคือเพศและพฤติกรรมรุนแรง โดยพฤติกรรมและความตระหนักรู้ในตนเองมีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .561)