ผลของโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัดโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวคลินิกเคมีบำบัด แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: การรักษาด้วยยาเคมีบำบัดเป็นการรักษาหลักที่แพทย์เลือกใช้ในการรักษาโรคมะเร็ง ซึ่งผู้ป่วยและผู้ดูแลต้องเผชิญกับอาการไม่พึงประสงค์จากยาเคมีบำบัดเป็นระยะเวลานานและต่อเนื่อง ผู้ดูแลผู้ป่วยจึงมีบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือผู้ป่วย

วัตถุประสงค์: วัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัดโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัว ระหว่างกลุ่มทดลองหลังได้รับโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัดโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัว และกลุ่มควบคุมหลังได้รับการพยาบาลในรูปแบบปกติ

วิธีการศึกษา: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-experimental research) สองกลุ่มมีการวัดก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัดแบบผู้ป่วยนอกที่เข้ารับการรักษาในคลินิกเคมีบำบัด แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต จำนวน 40 คน และสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัดที่เข้ารับการรักษาในคลินิกเคมีบำบัด แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลวชิระภูเก็ต ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ - มีนาคม 2567 จำนวน 40 คน คัดเลือกแบบเจาะจง ตามเกณฑ์คุณสมบัติที่กำหนด เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามที่ผ่านการตรวจสอบความเชื่อมั่นจากผู้ทรงคุณวุฒิ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติทดสอบค่าที Independent t-test

ผลการศึกษา: การมีส่วนร่วมของครอบครัวผ่านโปรแกรมส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลผู้ป่วยมะเร็งที่ได้รับยาเคมีบำบัดช่วยเพิ่มความรู้และพฤติกรรมการดูแลของสมาชิกในครอบครัวอย่างมีนัยสำคัญ โดยกลุ่มทดลองมีคะแนนความรู้และพฤติกรรมการดูแลสูงกว่ากลุ่มควบคุมหลังการทดลอง (P < .001) ซึ่งแสดงถึงประสิทธิภาพของโปรแกรมที่พัฒนาขึ้น

สรุปผล: หน่วยงานควรพัฒนาและเผยแพร่โปรแกรมนี้ไปยังครอบครัวของผู้ป่วยมะเร็งในโรงพยาบาลอื่น ๆ เพื่อเพิ่มทักษะและความรู้ของผู้ดูแลในครอบครัวให้สามารถดูแลผู้ป่วยได้อย่างเหมาะสม นอกจากนี้ ควรมีการติดตามผลระยะยาวเพื่อประเมินผลลัพธ์ที่ยั่งยืนของโปรแกรม