The Effects of Exercise Program Using Bicycle’s Inner Tube on Physical Balance in Homebound Elderly in Kamphaeng Subdistrict, Uthumphonphisai District, Sisaket Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental study aimed to investigate the effects of an exercise program using bicycle inner tubes on balance ability among homebound elderly in Kamphaeng Subdistrict, Uthumphonphisai District, Sisaket Province. A two-group pretest-posttest design was employed. Forty qualified elderly participants were purposively selected and randomly assigned into two groups: 20 in the experimental group and 20 in the control group. The experimental group engaged in the exercise program using bicycle inner tubes three times per week, 30–40 minutes per session, for eight weeks. The control group performed general stretching exercises. Research instruments included questionnaires and the Timed Up and Go Test (TUGT). Data were analyzed using descriptive statistics, the Wilcoxon Signed-Rank Test, and the Mann-Whitney U Test.
The results showed that the experimental group had a statistically significant improvement in TUGT scores after the intervention (p < 0.001), while the control group showed no significant change (p = 0.218). Post-intervention comparison between groups revealed that the experimental group significantly outperformed the control group (p = 0.007).
The findings indicate that this exercise program is an effective, accessible, and low-cost method to improve balance in homebound elderly. It is particularly suitable for health promotion in community settings, especially in rural or resource-limited areas.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูล (เขียนข้อกำหนด)
References
กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2558). คู่มือการคัดกรอง/ประเมินผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์สงเคราะห์องค์การทหารผ่านศึก.
จุฑาทิพย์ รอดสูงเนิน. (2561). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายที่มีผลต่อการทรงตัวและความกลัวการล้มของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9, 5(38), 541-559.
เจริญ กระบวนรัตน์. (2549). ยางยืดพิชิตโรค. กรุงเทพ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ชาญชัย ขันติศิริ, บุญเลิศ อุทยานิก และสุริยัน สุวรรณกาล. (2546). คู่มือการออกกำลังกายด้วยยางในรถจักรยาน. กรุงเทพ: ภาควิชาพลศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นพพร ดาวกระจ่าง, ชาญชัย ขันติศิริ และสุวิมล ตั้งสัจพจน์. (2562). ผลของการฝึกโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยยางในรถจักรยานที่มีต่อความแข็งแรงและความทนทานของกล้ามเนื้อในเด็กที่มีความบกพร่องทางด้านร่างกายที่นั่งรถวีลแชร์. วารสารสุขศึกษา พลศึกษาและสันทนาการ, 45(2), 87-99.
นวดี เทศศรีเมือง. (2565). ผลของการออกกำลังกายด้วยยางยืดต่อความแข็งแรงของกล้ามเนื้อขาในผู้สูงอายุที่เป็นโรคไตเรื้อรังระยะ 3 อำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 15(1), 73-84.
ปฏิพงศ์ จงรู้ธรรม. (2566). ความรู้อุปสรรค และการปฏิบัติตนในการออกกําลังกายของผู้สูงอายุในจังหวัดสกลนคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 29(2), 147-158.
ศรีวิกาญจน์ ยกเส้ง. (2564). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการดูแลตนเองด้านการออกกำลังกายด้วยยางยืดต่อสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุติดบ้าน. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สาวิตรี เฉลิมพงศ์ และวรรณนิศา สำเภาจินดา. (2564). ผลการออกกำลังกายด้วยยางวงยืดต่อการทรงตัว และการเดินในผู้สูงอายุเพศหญิงที่มีภาวะกระดูกสันหลังค่อม. ศรีนครินทร์เวชสาร, 36(6), 709-715.
หัสยาพร อินทยศ และฤทธิพล สมฤทธิ์. (2566). ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายร่วมกับการสนับสนุนทางสังคม ต่อความสามารถในการทรงตัวของผู้สูงอายุที่มีภาวะเสี่ยงล้ม. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ, 6(2), e264520.
Adamo, D. E., Talley, S. A., & Goldberg, A. (2015). Age and task differences in functional fitness in older women: Comparisons with senior fitness test normative and criterion-referenced data. Journal of Aging and Physical Activity, 23, 47-54.
American College of Sports Medicine. (2018). ACSM guidelines for exercise testing and prescription. (10th ed.). New York: Lippincott Williams & Wilkins.
Christopher, H., Kathryn, L. W., Shaun, J. M. L., & Matthew, W. (2019). The effects of same-session combined exercise training on cardiorespiratory and functional fitness in older adults: A systematic review and meta-analysis. Aging Clinical and Experimental Research, 31, 1701-1717.
Department of Mental Health. (2019). Measures to help the elderly. From a valuable upliftment burden. Mental health articles. Retrieved December 10, 2019, from PsiPhi: https://www.dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27654
Gothe, N. P., & McAuley, E. (2016). Yoga is as good as stretching-strengthening exercises in improving functional fitness outcomes: Results from a randomized controlled trial. J Gerontol A Biol Sci Med Sci, 71(3), 6-11.
Health Data Center. (2013). รายงานการประเมินและคัดกรองสุขภาพจำแนกตามความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุ. Retrieved December 7, 2013, from http://hdcservice. moph. go.th
Krabuonrat, J. (2006). Health Circle Rubber Chain. Retrieved January 23, 2011, from Psi Phi: http://pr.ku.ac.th/pr_news/headnews/stick/stick.htm
Matheus U. Chupel, Fabio Direito, Guilherme E. Furtado, Luciele G. Minuzzi, Filipa M. Pedrosa, Juan C. Colado, Jose P. Ferreira, Edith Filaire, & Ana M. (2017). Strength training decreases inflammation and increases cognition and physical fitness in older women with cognitive impairment. Frontiers in physiology, 8, 377.
Shumway-Cook, A., & Woollacott, M. H. (2007). Motor control: translating research into clinical practice. Lippincott Williams & Wilkins.
Stec, M. J., Thalacker-Mercer, A., Mayhew, D. L., et al. (2017). Randomized, four-arm, dose-response clinical trial to optimize resistance exercise training for older adults with age-related muscle atrophy. Experimental Gerontology, 99, 98-109.
