Effectiveness of the care model for dependent elderly by community participation at Ban Sriudom Sub-district Health Promoting Hospital responsibility area, Kantharalak District, Sisaket Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experimental research aimed to study the effectiveness of a community-participatory care model for dependent elderly people in the service area of Ban Sri Udom Sub-district Health Promoting Hospital, Kantharalak District, Sisaket Province. A two-group pretest-posttest design was employed. The sample group consisted of 60 individuals, purposively selected and divided into two groups: an experimental group (n=30) and a control group (n=30). The experimental group received the community-participatory care model for dependent elderly people, while the control group received standard care for dependent elderly people. The study duration was 8 weeks. Data were collected using a personal information questionnaire, the Activities of Daily Living (ADL) assessment form, and the Quality of Life (QOL) assessment form. Statistical analysis used the paired t-test to compare within-group results and the independent t-test to compare between-group results. The research findings indicated that, after the intervention using the community-participatory care model for dependent elderly people, the experimental group showed statistically significantly higher mean scores for Activities of Daily Living (ADL) and Quality of Life (QOL) compared to scores before the intervention and compared to the control group, at a significance level of 0.05 (p = 0.018 and p < 0.001).
The results suggested that the developed community-participatory care model for dependent elderly people can enhance the capacity to care for dependent elderly individuals, aligned with the context of the Ban Sri Udom Sub-district Health Promoting Hospital service area. This positively impacts the quality of life and health of the elderly, addresses long-term aging society planning, and can be continuously applied in other areas throughout all stages of illness. The model promotes recovery, reduces complications, lowers hospital readmission rates, decreases healthcare costs, and ultimately improves the quality of life for dependent elderly individuals.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูล (เขียนข้อกำหนด)
References
กรมสุขภาพจิต. (2561). ปรับบ้านต้อนรับผู้สูงวัย พัฒนาคุณภาพชีวิต พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: กรมสุขภาพจิต.
https://dmh.go.th/news-dmh/view.asp?id=27869.
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2567). รายงานข้อมูลจังหวัดสระแก้ว พ.ศ. 2567.กรุงเทพฯ.
https://3doctor.hss.moph.go.th/main/rp_ampur.
กรมกิจการผู้้สูงอายุุ (2567). สถานการณ์์ผู้้สูงอายุุไทย พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: กรมกิจการผู้้สูงอายุุกระทรวงการพัฒนาสังคม
และความมั่นคงของมนุษย์์. 1(1), 140-160.
กัลยารัตน์ จตุพรเจริญชัย, จำเนียร สุวรรณชาติ และรัตนชัย เพ็ชรสมบัติ. (2567). การพัฒนาระบบการดูแลด้านสุขภาพ
สำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง จังหวัดสระแก้ว. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน 2567, 4(1), 260-265.
แก้ววิชา ถวัลยมงคลชัย, ลักษณี บุญมา และณัฐธิดา บุญมา. (2562). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสมรรถนะผู้สูงอายุติดบ้านที่
มีภาวะเปราะบางต่อพฤติกรรมสุขภาพและความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน. วารสารพยาบาลศาสตร์
และสุขภาพ, 42(2), 1-13.
นงเยาว์ ตาทิพย์, สุรีย์ อู๋วิเชียร และดุษฎี ชวลิต. (2561). ผลของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุต่อสุขภาวะทางกายและ
คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชน. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 32(3), 20-35.
บุหลัน สุขเกษม, มลฤทัย ทองพิละ และศริยา ศิริปรุ. (2567). รูปแบบการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงโดยการมีส่วนร่วมของ
ชุมชน ศูนย์สุขภาพชุมชนเขตเมือง อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิจัยและพัฒนาสุขภาพศรีสะเกษ.
(1), 1-13.
ละอองจันทร์ คำภิรานนท์, เสกสรรค์ คงอาชีวกิจ และจำเนียร สุวรรณชาติ. (2567). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้สูงอายุที่มี
ภาวะพึ่งพิงแบบมีส่วนร่วมในชุมชน อำเภอวังสมบูรณ์ จังหวัดสระแก้ว. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพ
ชุมชน. 9(4), 269-277.
วรางคณา ชัยวงศ์, นวลจันทร์ พรหมมา และทัศนีย์ ปัญญานันท์. (2560). ผลของโปรแกรมการดูแลแบบประคับประคองทาง
สังคมและสุขภาพจิตต่อคุณภาพชีวิตและภาระการดูแลของผู้ดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง. วารสารสาธารณสุขและ
วิทยาศาสตร์สุขภาพ, 3(2), 1-13
ศาลากลางจังหวัดศรีสะเกษ. (2563). แผนพัฒนาจังหวัด ปี พ.ศ. 2561-2565 (ฉบับทบทวน ปี พ.ศ.2563). จังหวัดศรีสะเกษ.
สงกรานต์ กลั่นด้วง. (2548). การประยกตุ ์ใช้ The “ take PRIDE ” Program ในการส่งเสริมพฤติกรรมการกำกับตนเองของ
ผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 โรงพยาบาลขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสุขศึกษา
และการส่งเสริมสุขภาพ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
โสภิษฐ์ มีโภคกิจ, ธวัชชัย มะโน และปราณี มัธยม. (2559). ผลของโปรแกรมฝึกสมดุลแบบเคลื่อนไหวบนพื้นปูทางเดินต่อ
ความสามารถในการเคลื่อนไหวและความสมดุลในผู้ป่วย.วารสารกายภาพบำบัด, 38(1), 1-10.
อมร สุวรรณชัยรบ. (2566). การพัฒนาแนวทางการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านต้นผึ้ง
ตำบลต้นผึ้ง อำเภอพังโคน จังหวัดสกลนคร. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 3(6).
https://so03.tci-thaijo.org/index.php/IARJ/index.
Foundation of Thai Gerontology Research and Development institute. (2020). This Report on the Situation
of Thai Older Persons in 2019. https://thaitgri.org/?wpdmpro =situation-of-the-thai-eldery-2019.
Lai, H. W., Huang, H. C., Yeh, S. H., & Yen, C. J. (2018). The effect of a personalized integrated care program
on improving frailty and functional status in older adults: A randomized controlled trial. Journal
of Clinical Nursing, 27(19-20), 3804–3813.
Lemeshow, S., Hosmer, D. W., Klar, J., & Lwanga, S. K. (1990). Adequacy of Sample Sizein. Health Studies.
Chichester: John Wiley & Sons. Lob, C. T. 2007.
Puangniyom, S., Rungnoei, N., & Boontae, U. (2019). Development of Integrated Healthcare Model for the
Dependent Elderly in the Pilot Areas, Phetchaburi Province. Region 4-5 Medical Journal, 38(3),
–195. https://he02.tci-thaijo. org/index.php/reg45/article/view/217956.
