อัตราและสาเหตุของการเลื่อนผ่าตัด กลุ่มงานการพยาบาลวิสัญญีโรงพยาบาลชุมพรเขตรอุดมศักดิ์

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: ก่อนทำการดมยาสลบ แผนกดมยาสลบจะต้องหยุดการผ่าตัดเพื่อประเมินและเสริมสร้างสุขภาพของผู้ป่วยเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย การย้ายทรัพยากรไปยังกรณีที่ปลอดภัยยังช่วยลดต้นทุนและอันตรายที่ไม่จำเป็น ซึ่งช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการดำเนินงาน

วัตถุประสงค์: การศึกษาวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงพรรณนาโดยทำการศึกษาแบบย้อนหลัง (Retrospective analytic study) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอัตราและสาเหตุของการเลื่อนผ่าตัดผู้ป่วย ในกลุ่มงานการพยาบาลวิสัญญีโรงพยาบาลชุมพรเขตรอุดมศักดิ์

ระเบียบวิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยที่เข้ารับการผ่าตัดแบบไม่ฉุกเฉินระหว่างวันที่ 1ตุลาคม พ.ศ.2564 – 30 กันยายน พ.ศ. 2565 มีจำนวน 447 ราย ระยะเวลาดำเนินการวันที่ 1 – 30 มิถุนายน 2566 เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบเก็บข้อมูลการเลื่อนหรืองดผ่าตัดกรณีผู้ป่วยที่นัดผ่าตัดล่วงหน้า การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ จำนวน และร้อยละ

ผลการวิจัย: อัตราการเลื่อนผ่าตัดร้อยละ8.65 ผู้ป่วยที่ถูกเลื่อนหรืองดผ่าตัดพบว่าเป็นเพศหญิงร้อยละ 55.26 มีอายุอยู่ในช่วง 61- 80 ปีร้อยละ 40.04 รองลงมาคือ อายุ 41 - 60ปี ร้อยละ 24.38 (อายุเฉลี่ย 52.12 ปี) ส่วนใหญ่นอนพักรักษาตัวในโรงพยาบาลร้อยละ 87.9 พบว่ามีAmerican Society of Anesthesiologist Status 2 (ASA Status 2) ร้อยละ 41.16 รองลงมาคือ ASA Status 3 ร้อยละ 32.44 แผนกที่มีการเลื่อนหรืองดผ่าตัดมากที่สุดคือแผนกศัลยกรรมทั่วไปร้อยละ 54.36 รองลงมาคือแผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อร้อยละ 21.70 สาเหตุของการผ่าตัดส่วนใหญ่เป็นจากผู้ป่วยเองร้อยละ 46.08 รองลงมาคือจากแพทย์ที่ทำการผ่าตัดร้อยละ 44.96 ส่วนใหญ่ผู้ป่วยไม่มีโรคประจำตัวร้อยละ 52.35 การผ่าตัดที่ถูกเลื่อนหรืองดมากที่สุดคือ Colonoscopy ร้อยละ 15.44 รองลงมาคือ Open Reduction and Internal fixation (ORIF) with plate ร้อยละ 12.30

สรุปผล: จากข้อมูลพบว่าผู้ป่วย 477 รายส่วนใหญ่มีอายุมาก ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง และมีความเสี่ยงต่อการวางยาสลบในระดับปานกลาง (ASA 2-3) โดยเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลเพื่อการรักษาทางกระดูกและศัลยกรรมเป็นหลัก ความจำเป็นในการประเมินและการสื่อสารก่อนการผ่าตัดที่ดีขึ้นนั้นเน้นที่การยกเลิกการผ่าตัดที่เกือบเท่าๆ กันเนื่องจากสาเหตุที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยและแพทย์ โดยที่การส่องกล้องลำไส้ใหญ่และขั้นตอน ORIF ได้รับผลกระทบมากที่สุด