ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการเฝ้าระวังและป้องกันการติดเชื้อโรคโควิด-19 ของประชาชน ในจังหวัดภูเก็ต

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง: การลดการแพร่ระบาด การปกป้องกลุ่มเสี่ยง และการรักษาสุขภาพชุมชน ล้วนขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของสาธารณชนในการเฝ้าระวังและหลีกเลี่ยงการติดเชื้อ COVID-19 การสวมหน้ากาก การเว้นระยะห่างทางสังคม และการฉีดวัคซีนเป็นตัวอย่างของวิธีการป้องกันที่มีประสิทธิภาพซึ่งช่วยควบคุมการระบาดและลดภาระของระบบการดูแลสุขภาพ

วัตถุประสงค์: การศึกษาวิจัยเชิงวิเคราะห์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายพฤติกรรมการเฝ้าระวังและป้องกันการติดเชื้อโรคโควิด-19 ของประชาชน ในจังหวัดภูเก็ต ทำการสอบถามถึงความรู้ ทัศนคติ การรับรู้ ต่อการติดเชื้อและการเฝ้าระวังป้องกันโรคโควิด-19 ปัจจัยเสริม ปัจจัยเอื้อ และพฤติกรรมการเฝ้าระวังและป้องกันการ ติดเชื้อไวรัสโควิด-19

ระเบียบวิธีการวิจัย: จากกลุ่มตัวอย่าง 370 คน วิเคราะห์ข้อมูลจำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่ามัธยฐาน ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสูงสุด ค่าต่ำสุด วิเคราะห์ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการเฝ้าระวังและป้องกันการติดเชื้อโรคโควิด-19 โดยใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบเพิ่มตัวแปรเป็นลำดับขั้น

ผลการวิจัย: ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่าง 370 ราย มีระดับความรู้ ทัศนคติ ปัจจัยเสริม ปัจจัยเอื้อ และพฤติกรรมการเฝ้าระวังและป้องกันการติดเชื้อโรคโควิด-19 ในระดับสูง ร้อยละ 54.1 58.1 54.6 49.7 และ 70.3 ตามลำดับ มีระดับการรับรู้เกี่ยวกับโรคและการป้องกันการติดเชื้อโรค โควิด-19 ในระดับปานกลาง ร้อยละ 52.2 ตัวแปรที่มีอิทธิพลทำนายพฤติกรรมการเฝ้าระวังและป้องกันการติดเชื้อโรคโควิด-19 ของกลุ่มตัวอย่างได้มากที่สุด คือ การรับรู้ความสามารถของตนเองในการป้องกันการติดเชื้อโรคโควิด-19 (B=1.208, t=11.413, p<.000) ดังนั้น ควรสนับสนุนให้มีกิจกรรมที่มุ่งเน้นพัฒนาความรู้ ปรับเปลี่ยนทัศนคติและพฤติกรรม ตามมาตรการในการป้องกันโรคติดเชื้อโควิด-19 สอดคล้องกับการดำเนินวิถีชีวิตรูปแบบใหม่ (New Normal)

สรุปผล: ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าแม้ว่าสุขภาพจะอยู่ในระดับปานกลาง แต่คนส่วนใหญ่มีความรู้ ทัศนคติ และแนวทางการป้องกัน COVID-19 ในระดับสูง ขอแนะนำให้สร้างโครงการเรียนรู้เพิ่มเติมเพื่อเสริมสร้างความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมด้านสุขภาพให้สอดคล้องกับวิถีชีวิตปกติใหม่ เพื่อปรับปรุงการป้องกัน COVID-19