การพยาบาลผู้ป่วยวัณโรคดื้อยาหลายขนาน (Multidrug-resistant tuberculosis, MDR-TB) : กรณีศึกษา
คำสำคัญ:
การพยาบาล,, ผู้ป่วยวัณโรคดื้อยาหลายขนานบทคัดย่อ
ภูมิหลัง: รายงานการพยาบาลผู้ป่วยวัณโรคดื้อยารุนแรงหลายขนานในสถาบันบำราศนราดูร เพื่อเป็นแนวทางให้บุคลากรพยาบาลในการพยาบาลผู้ป่วยวัณโรคดื้อยารุนแรงหลายขนาน โดยให้การพยาบาลตั้งแต่แรกรับจนถึงจำหน่ายกลับบ้าน
วัตถุประสงค์การศึกษา: การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากรณีศึกษาการพยาบาลผู้ป่วยวัณโรคดื้อยาหลายขนาน
ระเบียบวิธีการศึกษา: การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษารายกรณีเฉพาะผู้ป่วยวัณโรคดื้อยาที่มีการติดเชื้อ HIV ร่วมด้วย ทำการเก็บรวบรวมข้อมูล จากนั้นนำมาวิเคราะห์แล้วนำเสนอผลการศึกษาตามวัตถุประสงค์การศึกษา
ผลการศึกษา: ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยวัณโรคดื้อยาที่มีการติดเชื้อ HIV ร่วมด้วย ซึ่งองค์ความรู้ในปัจจุบัน พบว่าการติดเชื้อ HIV เป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงของการติดเชื้อวัณโรคดื้อยา และ ทำให้ผลการรักษาไม่ดี เท่าที่ควร แต่ผลการรักษาจะดีขึ้นอย่างชัดเจนหากสามารถเริ่มยาต้านไวรัสในผู้ป่วยกลุ่มนี้ให้เร็วที่สุด นับตั้งแต่ผู้ป่วยวัณโรคทราบผลตรวจ HIV ปัญหาที่ผ่านมาที่ทำให้การเริ่มยาต้านไวรัสยังคงช้ากว่าที่ควร คือแพทย์ผู้รักษายังไม่มั่นใจเรื่องการแพ้ยาและปัญหา drug interaction ระหว่างยารักษาวัณโรคและยา ต้านไวรัส เป็นต้น
สรุปผล: การติดเชื้อ HIV ในผู้ป่วยวัณโรคดื้อยามีส่วนช่วยเพิ่มความเสี่ยงให้เกิดวัณโรคดื้อยา ซึ่งส่งผลให้การรักษามีประสิทธิภาพต่ำกว่าเป้าหมายที่ตั้งไว้ อย่างไรก็ตาม หากเริ่มใช้ยาต้านไวรัส (ART) ทันทีที่ทราบผลตรวจ HIV ผลการรักษาจะดีขึ้นอย่างชัดเจน ปัญหาที่เคยทำให้เริ่มยาต้านไวรัสล่าช้าในอดีต มาจากความกังวลของแพทย์เกี่ยวกับการแพ้ยาและการมีปฏิกิริยา (drug interaction) ระหว่างยารักษาวัณโรคกับยา ART
References
กองงานวิทยาลัยพยาบาล สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. การพยาบาลอายุรศาสตร์และศัลยศาสตร์เล่ม2. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก, 2534.
กองวัณโรค กรมควบคุมโรค. ระบบข้อมูลวัณโรคระดับชาติ (National Tuberculosis Information Program: NTIP) http://tbcmthailand.ddc.moph.go.th/uniform/dashboardtb.aspx
คณาจารย์ภาควิชาการพยาบาลอายุรศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. คู่มือการใช้ยาสำหรับพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 9. เชียงใหม่: ห้างหุ้นส่วนจำกัดธนบรรณการพิมพ์, 2539.
ปราณี ทู้ไพเราะ บรรณาธิการ. การพยาบาลอายุรศาสตร์ 2. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดเอ็นพีเพรส, 2555.
เพลินตา ศิริปการ, สุจิตรา ลิ้มอำนวยลาภ, กาญจนา สิมะจารึกและชวนพิศทำนอง. การปฏิบัติการการพยาบาลผู้ป่วยผู้ใหญ่ระยะวิกฤต.พิมพ์ครั้งที่3 ขอนแก่น: สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ สายวิชาพยาบาลศาสตร์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนก่น, 2551.
วรรณภา ศรีธัญรัตน์, สุจารี อมรกิจบำรุง. การพยาบาลพื้นฐาน : การใช้กระบวนการพยาบาลเป็นหลักเล่ม 1. ขอนแก่น: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2532.
วาริณี เอี่ยมสวัสดิกุล บรรณาธิการ. การพยาบาลผู้ป่วยที่มีการผันแปรของออกซิเจน.นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2556.
สมจิต หนุเจริญกุล. การพยาบาลอายุรศาสตร์ เล่ม 4. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร:บริษัทวิศิษฏ์สินจำกัด, 2536.
สมพร ชิโนรส และ ไสว นรสาร. การพยาบาลทางศัลยศาสตร์ เล่ม 4. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: บริษัทรำไทยเพลส จำกัด, 2553.
สำนักวัณโรค กรมควบคุมโรค. แนวทางปฏิบัติป้องกันควบคุมวัณโรคดื้อยาหลายขนานชนิดรุนแรงมากภายใต้พระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558. ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อักษรกราฟฟิค แอนด์ ดีไซน์; 2562.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.