Effectiveness of a parent competency enhancement program on the care of children with intellectual disabilities
Keywords:
Parent competency enhancement program, Intellectual disability, self-efficacy, family caring behaviors of caregiver of children with intellectual disabilities, Activities daily living of children with intellectual disabilitiesAbstract
Objectives To study the effectiveness of a parent competency enhancement program on the care of children with intellectual disabilities. This will be achieved by: 1) comparing the scores of perceived competency and caregiving behaviors before and after engaging in the program of the experimental group. 2) comparing the scores of perceived competency and caregiving behaviors between the experimental group and the control group after the experiment.
Materials and Methods By comparing the scores on the perceive self-efficacy and family caring behaviors before and after participating in the program, also comparing between the experimental and control groups. A quasi-experimental research, Pre-Post test control group design. The sample consisted of 30 caregivers of children with intellectual disabilities aged 12-18 years old who attending treatment at out-patient service of Rajanukul Institute among June to August 2020. The sample size was 30 cases from purposive sampling, assigned into 2 groups: group experimental for 5 sessions of the parent competency enhancement program and group control for routine care. The instruments were experimental operation tool, which is a parent competency enhancement program, and experimental guidance tool, which is an assessment of daily living skills of children with intellectually disabilities. Data analysis was conducted using non-parametric statistics, including the Wilcoxon Signed-rank test and the Mann-Whitney U Test.
Results The results of this study indicated that the perceive self-efficacy and family caring behaviors of caregiver of children with intellectual disabilities after receiving the parent competency enhancement program was statistically significantly higher than before, and routine care group.
Conclusion Parents who attented a parent enhancement program on the care of children with intellectual disabilities had higher average scores in perception of competence and behavior in caring for children with intellectual disabilities, both overall and in individual areas.
References
กัญญาณัฐ สิทธิยศ และมานิตย์ ไชยกิจ. การพัฒนาสมรรถนะของผู้ปกครองในการปรับพฤติกรรมเด็กออทิสติก. 2559;12(15):4-20.
กลุ่มงานยุทธศาสตร์และแผนงานโครงการ. สถาบันราชานกุล. กรุงเทพฯ: สถาบันราชานุกูล; 2562.
กลุ่มภารกิจการพยาบาล. แบบประเมินสมรรถนะทางสังคม (Social Competence). สถาบันราชานุกูล. กรุงเทพฯ: สถาบันราชานุกูล; 2562.
Bandura. Self –efficacy. New York: W.H. Freeman;1997.
ณัฐธิดา ปัญญาธนคุณ,แสงทอง ธีระทองคำ,สมนึก สกุลหงส์โสภณ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการดูแลเด็กสมองพิการของญาติผู้ดูแลในกรุงเทพมหานคร. 2562;6(1):5-18.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. ความบกพร่องทางสติปัญญา.[อินเทอร์เนต].2560 [เข้าถึงเมื่อ 20 สิงหาคม 2562]; เข้าถึงจาก https://www.happyhomeclinic.com/academy/sp05-mr.pdf.
ทิพย์สุดา แสนดี. ผลการเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพ น้ำหนัก และค่าน้ำตาลในเลือดหลังอดอาหารของกลุ่มเสี่ยงเบาหวานในชุมชน.[วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต]. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา;2559.
นพวรรณ ศรีวงค์พานิช. ภาวะปัญญาอ่อน/ภาวะบกพร่องทางสติปัญญา. 2552;31-56.
นพวรรณ ศรีวงค์พานิช, พัฏ โรจน์มหามงคล. ภาวะปัญญาอ่อน/ภาวะบกพร่องทางสติปัญญา. ใน: ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็กสำหรับเวชปฏิบัติทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: บียอนด์ เอ็นเทอร์ไพรซ์ จำกัด;2554
นพวรรณ ศรีวงค์พานิช, และอิสราภา ชื่นสุวรรณ. ภาวะบกพร่องทางสติปัญญา (Intellectual Disability) ใน สุรีย์ลักษณ์ สุจริตพงศ์, รวิวรรณ รุ่งไพรวัลย์, ทิพวรรณ หรรษคุณาชัย, บานชื่น เบญจสุวรรณเทพ, อดิศร์สุดา เฟื่องฟู,จริยา จุฑาภิสิทธิ์, และพัฏ โรจน์มหามงคล (บรรณาธิการ), ตำราพัฒนาการและพฤติกรรมเด็ก เล่ม 4. กรุงเทพฯ: พี.เอ.ลิฟวิ่ง จำกัด;2561
ยุ้กฟอง ศรีประสาธน์. ผลของโปรแกรมเตรียมจำหน่ายบุคคลบกพร่องทางสติปัญญาระดับปานกลางอายุ 15-35 ปี; 2562.
ศรัณย์ ปองนิมิตพร, สุดธิดา แก้วขจร, ลาวัลย์ สมบูรณ์ และนิตยา ไทยาภิรมย์. ความรู้ การรับรู้สมรรถนะแห่งตน และการสอนเรื่องเพศในเด็กปฐมวัย ของบิดามารดา. 2560;28-37.
โสพิส สุมานิต, เรณู พุกบุญมี, เสริมศรี สันตติ และศรีสมร ภูมนสกุล. ผลของการเสริมสร้างการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อการรับรู้สมรรถนะ การมีส่วนร่วมดูแลผู้ป่วยเด็กภาวะวิกฤตของผู้ดูแล. Ramathibodi Nursing Journal[อินเทอร์เนต].2552 [เข้าถึงเมื่อ 20 สิงหาคม 2562];17(1), 63-74. เข้าถึงจาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/RNJ/article/view/9055.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 ภาวินี บุญสวรรค์ส่ง, จิรพรรณ สาบุญมา, ธัสร์สอร กลางประพันธ์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ขอรับรองว่า ต้นฉบับที่เสนอมานี้ยังไม่เคยได้รับการตีพิมพ์และไม่ได้อยู่ในระหว่างกระบวนการพิจารณาตีพิมพ์ลงในวารสารหรือสิ่งตีพิมพ์อื่นใด ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ยอมรับหลักเกณฑ์และเงื่อนไขการพิจารณาต้นฉบับ ทั้งยินยอมให้กองบรรณาธิการมีสิทธิ์พิจารณาและตรวจแก้ต้นฉบับได้ตามที่เห็นสมควร พร้อมนี้ขอมอบลิขสิทธิ์ผลงานที่ได้รับการตีพิมพ์ให้แก่วารสารราชานุกูล กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์เกี่ยวกับภาพ กราฟ ข้อความส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือ ข้อคิดเห็นที่ปรากฏในผลงาน ให้เป็นความรับผิดชอบของข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) แต่เพียงฝ่ายเดียว และหากข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ประสงค์ถอนบทความในระหว่างกระบวนการพิจารณาของทางวารสาร ข้าพเจ้าและผู้เขียนร่วม (ถ้ามี) ยินดีรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นในกระบวนการพิจารณาบทความนั้น
