ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนอำเภอโนนคูณ จังหวัดศรีสะเกษ

บทคัดย่อ

            การวิจัยเชิงวิเคราะห์ภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนในเขตอำเภอโนนคูณจังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 167คน ใช้สถิติเชิงพรรณนาประกอบด้วย การแจกแจง ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (SD) ต่ำสุดค่าสูงสุด ค่ามัธยฐานและสถิติเชิงวิเคราะห์ (Inferential Statistics)วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัจจัยและระดับคะแนนภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนในเขตอำเภอโนนคูณจังหวัดศรีสะเกษ ด้วยสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของ Pearsonวิเคราะห์สมการทำนายความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรสองกลุ่ม โดยใช้การใช้สถิติถดถอยเชิงพหุ Multiple Linear regression) แบบStep wise

            ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีภาวะซึมเศร้าเล็กน้อยถึงปานกลาง ร้อยละ 25.1 มีภาวะซึมเศร้าในระดับรุนแรง ร้อยละ 43.7 มีความฉลาดทางสังคมภาพรวมในระดับปานกลาง มีความผูกพันในครอบครัวในระดับปานกลางและดี ร้อยละ 71.9 และ28.1มีความผูกพันใกล้ชิดกับเพื่อนในระดับปานกลางและดี ร้อยละ 55.1 และ 44.9           มีพฤติกรรมการติดเกม คลั่งไคล้ เริ่มมีปัญหาในการเล่นเกมร้อยละ 16.8 มีปัญหาในการเล่นเกมมากร้อยละ1.8           มีพฤติกรรมสนทนาออนไลน์ส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง ผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนในเขตอำเภอโนนคูณจังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 5 ตัวแปร คือความฉลาดทางสังคม(r= -0.226 p-value <0.000) ความผูกพันในครอบครัว (r= -0.308,       p-value <0.000)  สัมพันธภาพกับเพื่อน(r= -0.330,p-value <0.000) สถานภาพบิดามารดาหย่าร้าง(r= -0.185,    p-value<0.017) และปัจจัยด้านการอยู่อาศัยอยู่กับบิดา(r=-0.157,p-value<0.043) ส่วนปัจจัยอื่นๆไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะระบุความสัมพันธ์ และการวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุพบว่าตัวแปรซึ่งเป็นปัจจัยทำนายภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนในเขตอำเภอโนนคูณจังหวัดศรีสะเกษได้แก่ ปัจจัยด้านสัมพันธภาพกับเพื่อน,ปัจจัยด้านการอยู่อาศัย ปัจจุบันอยู่กับมารดาและครอบครัวใหม่,ปัจจัยด้านความผูกพันในครอบครัว, ปัจจัยด้านสถานภาพสมรสบิดามารดาหย่าร้างและปัจจัยด้านการอยู่อาศัยอยู่กับบิดาตามลำพัง ตามลำดับโดยสามารถร่วมทำนายอธิบายความแปรปรวนของคะแนนของภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนในเขตอำเภอโนนคูณจังหวัด      ศรีสะเกษ ได้ร้อยละ 22.2 (Constant = 39.110,R₂=0.222,SE_est= 7.534, F= 9.178, p < 0.001) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05  ดังนั้นการแก้ไขปัญหาภาวะซึมเศร้าของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นในอำเภอโนนคุณ จังหวัดศรีสะเกษ ควรคำนึงถึงปัจจัยเหล่านี้และควรนำปัจจัยดังกล่าวมาออกแบบการดำเนินงานเพื่อแก้ไขปัญหาภาวะซึมเศร้าในเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในเขตอำเภอโนนคูณต่อไป