The Executives’ Participation in Strategic Planning of the Policy’s 10th Health Region driven
Main Article Content
Abstract
This study is a participatory action research model with the objectives of 1) to review and analyze the 10th Health District Strategic Plan, 2) to study the level of participation in the implementation of the 10th Health District Strategic Plan, and 3) to analyze the relationship between individual factors and executive involvement in the preparation of the 10th Health District Strategic Plan. 404 persons in charge of strategic plans and network partners in the 10th Health District province conducted the study in 3 phases. Creating a strategic plan and evaluating engagement Between October 2021 and September 2022, a total of 12 months, data was collected with questionnaires, environmental factor analysis, group discussions, and simple statistical data were analyzed: number, percentage, average, and standard deviation.
This study found that the majority of women were 55.0% aged between 46 and 55 years. 39.6% were aged 56 and over. 25.7% of the target group was from community hospitals/sub-district health promotion hospitals. 36.1 percent, followed by the target group from provincial health offices/district health offices. 32.9% of respondents worked in departments in Sisaket province. 36.6 percent, followed by Yasothon province. 22.3% Assessment of attitude towards the preparation of strategic plans I found that I agree with the mission the most. 99.9 percent, followed by the same objective issues as corporate gym fees. 99.0% participation in strategic planning It was found that the assessment There is a high level of participation. The average is 4.3, followed by decision-making. There is a high level of participation. The average is 4.1 and the planning side has a minimum average of 3.8 is moderate.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูล (เขียนข้อกำหนด)
References
กรมสุขภาพจิต. (2560). แผนพัฒนาสุขภาพจิตแห่งชาติ ฉบับที่ 1(พ.ศ. 2561 – 2580).กรุงเทพฯ.
คณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ; 2561. Economic Policy, 29(1), 173-186.
จตุรงค์ ปานใหม่. (2564). การพัฒนากระบวนการบริหารแผนยุทธศาสตรดานสุขภาพจังหวัด นครราชสีมา. วารสารวิจัยและพัฒนาด้านสุขภาพ สํานักงานสาธารณสุขจังหวัดนครราชสีมา, ปที่ 7 ฉบับที่ 1 (มกราคม – มิถุนายน 2564).
ฉวีวรรณ สัตยธรรมและคณะ. (2557). การพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต (ฉบับปรับปรุง) เล่มที่ 1. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ธนาเพรส.
ฌัชชภัทร พานิช และคณะ. (2559). ยุทธศาสตร์การจัดการระบบสุขภาพชุมชนอย่างยั่งยืน จังหวัดน่าน. วารสารังงคมศาสตร์วิชาการ, ปีที่ 8 (2016): ฉบับพิเศษ ตุลาคม - ธันวาคม 2558.
ประชัย ศรีจามร. (2549). การมีส่วนร่วมของประชาชนต่อการปลูกป่าภาครัฐ ตำบลป่าน้อยอ้อดอนชัย อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย, ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนาบริหารศาสตร์.
ปราณี พระโรจน์. (2563). การพัฒนาระบบเครือข่ายบริการสุขภาพปฐมภูมิ จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ สำนักงานสาธารณสุข จังหวัดกาฬสินธุ์, 13(2 (พฤษภาคม- สิงหาคม 2563)), p186-195.
ปาริชาติ พุทไธสง. (2563). การประเมินผลแผนสุขภาพจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสาริชาการ คณะ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา, ปีที่ 8 ฉบับที่ 2(2020): กรกฎาคม - ธันวาคม 2563.
ไพบูลย์ สุริยะวงศ์ไพศาล และคณะ. (2558). รายงานวิจัยติดตามประเมินผลนโยบายทีมหมอครอบครัว. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข, 1-7.
ภาวนา อำนวยตระกูล. (2566). ระดับการมีส่วนร่วมของผู้บริหารในการจัดทำแผนยุทธศาสตร์ เขตสุขภาพที่ 12. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม, ปีที่ 7 ฉบับที่ 13 (2023): ตุลาคม 2565 - มีนาคม 2566.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560, (2560). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 134 ตอนที่ 40 ก, 6 เมษายน 2560.
วจินี จงจิตร. (2564). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการมีส่วนร่วมของผู้อํานวยการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตําบลในการจัดทําแผนยุทธศาสตร์สุขภาพเครือข่ายบริการสุขภาพอําเภอ ในจังหวัดนครศรีธรรมราช. 11(1), 45-64.
วัฒนา พัฒนพงศ์. (2547). การบริหารเชิงกลยุทธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: วีเอส.
วิพรรณ ประจวบเหมาะ และ ศิริวรรณ ศิริบุญ. (2553). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2552. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์. (2551). กลยุทธ์การแข่งขันของธุรกิจ. กรุงเทพฯ: มติชน.
สมพันธ์ เตชะอธิก และคณะ. (2548). อบต. ในอุดมคติ. ขอนแก่น: สถาบันวิจัยและพัฒนา. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561 –
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
ฉบับที่13 (2566-2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดนนทบุรี. (2558). การส่งเสริมการออกกำลังกายโดยการเดินวิ่งและใช้
จักรยานในชีวิตประจำวัน.
สุพัตรา ศรีวณิชชากร. (2551). การทบทวนข้อมูลเพื่อจัดทำยุทธศาสตร์การจัดบริการในหน่วยบริการ
ปฐมภูมิภายใต้โครงสร้างกระทรวงสาธารณสุข. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.).
สุภาพร พิศาลบุตร. (2545). การวิเคราะห์งาน การประเมินผลงาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ศูนย์
หนังสือสถาบันราชภัฏสวนดุสิต.
อุสาห์ พฤฒิจิระวงศ์ และคณะ. (2555). กระบวนการจัดทำแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาสุขภาพแบบมุ่ง
ผลลัพธ์: กรณีศึกษาสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดบุรีรัมย์. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.).
https://kb.hsri.or.th/dspace/handle/11228/3794.
Edwards, F. E. (2001). Advanced Focus Group Research. Sage: United State of America.
Ghebreyesus, T. A. J. W. p. (2020). Addressing mental health needs: an integral part of COVID‐19 response. 19(2), 129.
Goodstein et al. (1993). Applied strategic planning: A comprehensive guide. New York:McGraw-Hill.
Hfocus เจาะลึกระบบสุขภาพ. (2564). ประเมินสุขภาพจิตเด็กและวัยรุ่นไทย. https://www.hfocus.org/content/2021/10/23307#.
Ministry of Health. (2015). The Japan Vision: Health Care 3035. Japan 2035 -leading the
world through health. Tokyo: Ministry of Health, Labour and Welfare.
Tan X และคณะ. (2017). Healthy China 2030: a visionfor health care. Value Health Reg
Issues. https://www.ispor.org/docs/Default source/publications/newsletter/
commentary_health care_china_2030.pdf? sfvrsn=3b155d92_0.
World Health Organization. (2022). Institute of Health Metrics and Evaluation : Global
Health Data Exchange (GHDx). Retrieved 14 May 2022 from https://vizhub. healthdata.org/gbd-results/.
World Health Organization. (2022). Mental health. Retried from https://www.who.int/
health-topics/mental-health#tab=tab_1.
World Health Organization. (2022). Mental Health and COVID-19: Early evidence of
the pandemic’s impact. Geneva.