The effect of building participation and social support in promoting the potential for prevention and control of Corona 2019 Infection of Village Health Volunteers in Dan Sub-DistrictRasi Salai District, Sisaket Province.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of the quasi-experimental study was to investigate the effect of building participation and social support in promoting the potential for prevention and control of Coronavirus Disease 2019 infection of Village health volunteers in Dan Village, Rasi Salai District, Sisaket Province. There was a total of 146 samples which were divided into two groups. The experimental group of 71 people, a comparison group of 75 people.The experimental group consisted of public health volunteers in Dan Village, Rasi Salai District, Sisaket Province. comparison group Public Health Volunteer in Nong Bua Dong Subdistrict Village, Silalad District, Sisaket Province/Sisaket. The experimental group received the program for 8 weeks, and the control group did not receive the program. Data were collected from questionnaires twice, before and after experiments during July 8, 2022, and September 10, 2022, and were analyzed by descriptive statistics and presented in percentages, mean, and standard deviations. Comparing differences in average scores of variables between groups was based on the independent t-test with a statistical significance level of 5%. The results showed the outcomes of comparing differences in scores on knowledge of coronavirus disease (2019), perception of coronavirus disease (2019) risk exposure, perception of the severity of COVID-19, social support for COVID-19 prevention and control, Intention for COVID-19 prevention and control, perception of coronavirus disease (2019) self-efficacy, and prevention and control behavior of COVID-19. In conclusion, this developed program can promote the prevention and control of the 2019 Coronavirus disease of the village health volunteers in the sub-district, with the objectives set.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูล (เขียนข้อกำหนด)
References
Al-Hanawi.,et al.(2020).Knowledge, Attitude and Practice Toward COVID-19 Among the Public in the Kingdom of Saudi Arabia: A Cross-Sectional Study. May 2020Frontiers in Public Health 8DOI:10.3389/fpubh.2020.00217Project: COVID-19 Research.
orld Health Organization.(2019). Report of the WHO-China Joint Mission on Coronavirus Disease 2019 (COVID-19). 16-24 February.
World Health Organization.(2020). Report of the WHO-China Joint Mission on Coronavirus Disease 2019 (COVID-19). 16-24 February.
Bloom BS. (1968 ). Learning for mastery. Evaluation comment, 1(2). Center for the study of evaluation of instructional programs, University of California, Los Angeles, USA.
Bloom, B.S. (1956).Taxonomy of educational objectives, the classification of educational goals handbook I: Cognitive domain. New York: McKay.
Becker, M. H. (1974). The health belief model and personal health behavior. Health education monographs, 2, 324-473.
Haleem A, Javaid M, Vaishya R. Effects of COVID 19 pandemic in daily life. CMRP. 2020;10:78-79, 2020.Sintema EJ. Effect of COVID-19 on the performance of grade 12 students: Implications for STEM education. EURASIA J Math Sci Tech Ed. 2020; 16(7), em1851, 2020.
Lemeshow S, Hosmer.(1990). D.W, & Klar J. Jr. Adequacy of Sample Size in Health Studies. New York: John Wiley & Sons Inc.
Lewin, Kurt.(1951). “Field. Theory and Leaning” Ind. Cartwright Field theory in Social Science:Selected Theoretical. New York:Harper and Row.
Likert, R. A. (1932).Technique for the Measurement of Attitude. Archives Psychological. 3(1), pp. 42-48.
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ กระทรวงสาธารณสุข.(2564) คู่มือมาตรฐานระบบบริการสุขภาพ ปี2564, https://ricd.go.th/webth2/wp-content/uploads/2021/06/Health-Service-System-Standards-Year-64.pdf.
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.(2564). คู่มือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในการตอบโต้ภาวะฉุกเฉิน กรณีการระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในประเทศไทย.
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข.(2565). คู่มือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินกรณีการระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในประเทศไทย.
กรมควบคุมโรค.(2565). กระทรวงสาธารณสุข.Coronavirus Disease (COVID-19) Dashboard https://ddc.moph.go.th/index.php. มกราคม.
นงเยาว์ เกษตร์ภิบาล, นงค์คราญ วิเศษกุล, ขวัญพนมพร ธรรมไทย, คําพอง คํานนท์, ศรีสกุล สังกําปง ,รูซีลา โตะกีเล.(2563).ปัจจัยทํานายการปฏิบัติของประชาชนไทยต่อผู้ที่เคยติดเชื้อหรือผู้ถูกกักกันและผลกระทบจากการระบาดของโรคโควิด-19 (ระยะที่ 1). สำนักวิจัยแห่งชาติ https://www.khonthai4-0.net/?wpfb_dl=142.
กิตติพร เนาว์สุวรรณ, Singweratham N, Waichompu N, Chayakul K. (2563).ความสำเร็จในดำเนินงานควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในชุมชนของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในประเทศไทย. Princess of Naradhiwas University Journal. 2020 Sep 15;12(3):195–212.
คณะเศรษฐศาสตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย. Behavioral Insights ของครัวเรือนไทยภายใตสถานการณ COVID-19. ภายใตการสนับสนุนของ สํานักงานคณะกรรมการสงเสริมวิทยาศาสตรวิจัยและนวัตกรรม (สกสว.) และสถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.). สืบคนจาก https://drive.google.com/file/d/1s-tvSan9LHnDWbfbs4t8vIeqWAJw4ekj/view.สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน, 2563.
จารุวรรณ แหลมไธสง, ชนัญชิดาดุษฎี ทูลศิริ, พรนภา หอมสินธุ์.(2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมป้องกันโรคติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ ของผู้ดูแลเด็กปฐมวัยในศูนย์เด็กเล็ก กรุงเทพมหานคร. วารสารการพยาบาล: Received June 14, 2017; Revised July 27, 2018; Accepted May 10, 2019.
ณัฎฐวรรณ คำแสน.( 2564) .ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมในการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อ ไวรัสสโควิด-19 ของประชาชนในเขตอำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี.วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระ จอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี ปีที่ 4 ฉบับที่ 1 มกราคม – เมษายน 2564.
สุภาภรณ์ วงธิ.(2564) .ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของ
จารุวรรณ แหลมไธสง. (2559). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อทางเดินหายใจของผู้ดูแลเด็ก ปฐมวัยในศูนย์เด็กเล็ก กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต (การพยาบาลเวช ปฏิบัติชุมชน). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชวาล แพรัตนกุล. ความรูและการรับรู. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์, 2546.
ณัฏฐญา พัฒนะวาณิชนันท์ N, Ruangrattanatrai W, Kongsueb P, Khamha C, Kitphati R, Sirilak S. การบริหารจัดการทรัพยากรสำหรับโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในประเทศไทยโดยใช้แบบจำลองข้อมูลจาก Big Data. JHS. 2020 Jun 30;29(3):386–99.
ณัฐดนัย จันทา. (2553). ผลของโปรแกรมการจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมต่อการป้องกันและควบคุมโรคเลปโตสไปโรซีสในชุมชน อำเภอน้ำเกลี้ยง จังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการระบบสุขภาพ คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ธานี กล่อมใจ, จรรยา แก้วใจบุญ, ทักษิกา ชัชวรัตน์. (2563).ความรู้และพฤติกรรมของประชาชนเรื่องการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโคโรนา สายพันธุ์ใหม่ 2019 วารสารการพยาบาล การสาธารณสุขและการศึกษา วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี พะเยา ปีที่ 21 ฉบับที่ 2.
ธวัชชัย ยืนยาว, เพ็ญนภา บุญเสริม. (2563).ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้ ทัศนคติต่อพฤติกรรมการป้องกันการติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านหญิงในจังหวัดสุรินทร์. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ปีที่ 35
ฉบับที่ 3.
ธานี ชัยวัฒน์และคณะ, Chaiwat T, ไม้งาม น, Mai-Ngam N, ดำชื่น ณ, Dumchuen N, et al. เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมว่าด้วยเส้นทางชีวิตและกิจกรรมร่วมของครัวเรือนไทยภายใต้สถานการณ์ COVID-19 [Internet]. สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2020 May [cited 2020 Oct 7]. Available from: https://kb.hsri.or.th/dspace/handle/11228/5233
นงเยาว เกษตรภิบาล, นงคคราญ วิเศษกุล, ขวัญพนมพร ธรรมไทย, คําพอง คํานนท์, ศรีสกุล สังกําปง นภชา สิงห์วีรธรรม, วัชรพล วิวรรศน์ เถาว์พันธ์, กิตติพร เนาว์สุวรรณ, เฉลิมชัย เพาะบุญ, สุทธิศักดิ์ สุริรักษ์. (2563).การรับรู้และพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของทันตาภิบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข.วารสารสถาบันบำราศนราดูร ปีที่ 14 ฉบับ ที่ 2.
ปัญญา พละศักดิ์.(2564) รูปแบบการจัดการภาวะวิกฤตโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในเขตเมือง จังหวัดศรีสะเกษ.วิจัยและพัฒนา
ระบบสุขภาพ.ปีที่ 14 ฉบับที่ 2 (2021): พฤษภาคม - สิงหาคม 2564
โรคติดต่ออุบัติใหม่แห่งชาติ (พ.ศ. 2556-2559). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จ ากัด
สำนักโรคติดต่ออุบัติใหม่ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนยุทธศาสตร์เตรียมความพร้อม ป้องกัน และแก้ไขปัญหาโรคติดต่ออุบัติใหม่แห่งชาติ (พ.ศ. 2560 - 2564). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: ส านักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์
วิญญ์ทัญญู บุญทัน และคณะ. (2563). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพในการป้องกันการติด เชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (โควิด 19) ของผู้สูงอายุ. วารสารพยาบาลต ารวจ, 12(2), 323-337.
สุภาภรณ์ วงธิ.(2564) .ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน จังหวัดสุโขทัย"วิทยานิพนธ์ ส.ม. สาขาวิชา-, มหาวิทยาลัยนเรศวร, 2564.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดศรีสะเกษ. ข้อมูลสำคัญของจังหวัดศรีสะเกษเกี่ยวกับโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019(Covid 19). การสำรวจพฤติกรรมป้องกันตนเองจากโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019(Covid 19). http://www.sisaket.go.th/covid19, 2563.
สำนักงานสารนิเทศ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. ผลสำรวจพฤติกรรมป้องกันตนเองจากโควิด 19. https://pr.moph.go.th/?url=pr/detail/2/04/144015, 2563. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน, 2563.
สุคนธ์ทิพย์ นรสาร. (2564). การบูรณาการการดูแลระยะยาวในการป้องกันและควบคุมโรคหนอนพยาธิในผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง จังหวัดศรีสะเกษ.วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์สุขภาพ. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ตติพร เนาว์สุวรรณ, นภชา สิงห์วีรธรรม และนวพร ด าแสงสวัสดิ์. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความ รุนแรงของโรคต่อบทบาทการดำเนินงานควบคุมโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในชุมชนของอาสาสมัคร สาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ในประเทศไทย. วารสารสถาบันบำราศนราดูร, 14(2), 92-103.
